We konden het niet eens worden over een titel

Vrijdag werd het tijd om alle spullen te pakken. Er was regen voorspelt maar we hadden redelijk geluk met het weer. Dus toen we alles hadden gingen we weer op pad naar Athlone, om voor de laatste keer deze 5km te lopen. Toen we een half uurtje onderweg waren stopte opeens een oud vrouwtje die vroeg of we toevallig naar Athlone liepen. Ze had onze grote backpacks gezien en vond ons zielig. Eigenlijk moest zij de andere kant op, maar de 5 minuutjes met de auto naar Athlone wilde ze wel even rijden, super lief! Wij helemaal blij, want nu konden we een bus eerder nemen (aldus) Bas. Maar die Ieren hebben bussen waar eerst een uur tijd tussen zit, dan een uur en 50 minuten er tussen en dan weer een uur ertussen, om vervolgens nog eens 35 minuten te laat te vertrekken ook. We hebben dus nog een uur en drie kwartier gewacht op de bushalte voor we uiteindelijk konden vertrekken. Na een 1,5 uur durende rit kwamen we aan in Galway. Galway ligt aan zee dus het waaide verschrikkelijk hard, en de nodige regen moesten de wolken ook weer kwijt. De camping waar we naartoe wilden ligt in Salthill, dit is een gebied aan de rand van Galway. Deze keer stopten er geen lieve oude vrouwtjes dus na iets meer dan een uur lopen kwamen we aan op de camping. In de semi-regen onze tent opgezet en maar hopen dat deze niet weg waait. Dit lot hadden een paar andere tenten namelijk (bijna) wel. Maar in ruil daarvoor zit je ook echt direct aan de zee, met een prachtig uitzicht!

We hadden deze keer iets meer geluk met de ligging van de supermarkt. Op zo'n 10 minuten loopafstand ligt een Joyces supermarket waar wij elke dag even onze boodschapjes kunnen doen.
De camping zelf is verder prima, toiletten zijn schoon en er is toiletpapier. Douches is helaas wel weer 1 euro voor 5 minuten (dat is in Ierland heel normaal) en gelukkig hebben we ook hier een campers kitchen. Met al die wind is het naast je tentje niet geweldig koken, bovendien kunnen we lekker droog, windvrij zitten en onze telefoons opladen zodat we niet van de buitenwereld ontvreemd raken.

De volgende dag sloeg het noodlot toe: de broek van Victoria was kapot op zo'n plek dat die nadat de broek weer gemaakt is meteen weer kapot gaat. Uiteraard zijn wij aan het backpacken dus dit was de enige spijkerbroek die ze mee had. Dus tot Bas zijn teleurstelling en tot Victoria's vreugde stond er deze dag een dagje shoppen in Galway in de agenda.
Galway is echt super gezellig, zeker nu het Arts festival hier plaatsvindt. Ook al hebben wij niks van het Arts festival gezien, toch is de atmosfeer van Galway heel leuk. Het is dan ook een studentenstad en normaal al redelijk bedrijvig.
Op elke hoek van de straat stond er wel een straatartiest, veel muziek en zelfs dans,het is echt heel gezellig! Na de nodige uren van zoeken en zuchten is Victoria uiteindelijk geslaagd. Ook zijn we nog even naar de Penneys (want zo heet de Primark in Ierland) geweest om onze onderbroekenvoorraad op pijl te houden.Toen we het hele eind weer naar de camping hadden gelopen was het alweer tijd om boodschappen te doen. Zoals dat gaat in het zware leven van backpackers hebben we een wegwerp bbq gekocht met gemarineerde kipfilets en speklapjes. Met nog een stokbrood en een salade om het een beetje gezond de houden. Dit onder het genot van een heerlijk Ierse appelcider.

Echter, het volgende noodlot had alweer toegslagen. Victoria heeft veel last van haar wreef aan de rechtervoet. We weten niet precies wat het is, maar waarschijnlijk een pees of een spier dat te maken heeft met overbelasting. De volgende dag was het plan om dus lekker rustig aan te doen. Maar het weer was zo mooi dat we de klif hebben bedwongen, schelpen hebben gezocht en over stenen het water hebben overgestoken. Daarna was het alweer tijd om boodschappen te doen en al met al hadden we toch al weer 2 uur gelopen deze dag.

Nu even lekker niks doen en het reisverslag typen voor we weer richting de campers kitchen gaan om het avondeten klaar te maken.